"Ο μύθος του ναζισμού" ερευνά για ποιο λόγο και με ποιο τρόπο η προσφυγή στον μύθο βρέθηκε στο επίκεντρο της πολιτικής και κοινωνικής πρακτικής του ναζισμού.

Ο λόγος αναζητείται στην ιδιαιτερότητα της γερμανικής ιστορίας, που παρουσιάζει ένα είδος έλλειψης ταυτότητας, στην οποία έρχεται να απαντήσει η επίκληση του μύθου, που αποτέλεσε μια μορφή ιδρυτικής ταυτότητας, βάσει της οποίας έπρεπε να σχηματιστεί και να αποκαθαρθεί το πρότυπο του γερμανικού λαού. Εν συνεχεία αναλύεται ο τρόπος με τον οποίο θεωρητικοποιήθηκε, στα κείμενα του Ράζενμπεργκ και του Χίτλερ κυρίως, η συγκρότηση και η πολιτική επιβολή αυτού του μύθου. Στο τέλος της ανάλυσης αποκρυσταλλώνεται η θέση ότι ο ναζισμός διακατεχόταν από την επιθυμία να ασκήσει την πολιτική ως τέχνη (μυθική διάπλαση, πλάσιμο του λαού ως έργου τέχνης)· η ναζιστική φρίκη θεμελιώνεται τελικά σε έναν εθνικοαισθητισμό. 

Πέραν του ιστορικού και φιλοσοφικού ενδιαφέροντος, το μικρό αυτό βιβλίο έχει σήμερα ένα πρόσθετο πολιτικό ενδιαφέρον, λόγω της επανεμφάνισης εθνικιστικών κινημάτων που διεκδικούν φανατικά μια ιδρυτική ταυτότητα.